Harry en Yvonne in Nieuw Zeeland

In januari/februari 2005 zijn we op vakantie geweest naar Nieuw Zeeland. We zijn met met een camper door NZ getrokken van boven naar beneden. Het Noorder-eiland hebben we gedaan met twee vrienden van ons, Jo en Micky. Zij waren al vaker in NZ geweest en er helemaal idolaat van geworden. Zij hebben ons aangestoken en daarom zijn we mee op vakantie gegaan. We hadden al een beetje het idee om te kijken of het mogelijk een land was om te kunnen wonen. En dat was het!

In Queenstown kwamen we op een hele leuke camping (Top 10 holiday park “Creeksyde”) en daar hebben wij aan de eigenaren, Erna en Tony Spijkerbosch, gevraagd of zij wel eens een baan vacant hadden. Nou dat was niet tegen dovemansoren gezegd. We zouden in september(!) kunnen beginnen. Harry als onderhoudsman/beveiliger/beheerder en Yvonne als schoonmaakster opwerkend naar de staff van de receptie/beheerder. De eigenaren hadden zelf onderdak voor ons, een grote caravan net buiten de camping. De eigenaren vertelden ons dat we zowel tijdelijk als permanent naar NZ konden komen.
We besloten toen om eerst terug te vliegen naar NL om pas iets te besluiten als we terug waren in ons huisje.

Eenmaal terug was er niets meer wat ons tegen hield. Na wat over en weer te hebben gemaild hebben we besloten de stap te wagen en te vertekken…voorgoed! Familie en vrienden hebben we niet blij gemaakt met deze beslissing maar uiteindelijk waren zij wel blij voor ons.

Dan de procedure in. Dat bleek veeeeel moeilijker als gedacht. De consultant die we in de arm hadden genomen vertelde ons dat het niet ging lukken om een permanente verblijfsvergunning te verkrijgen. Daar ging onze droom… Toch bleven we zoeken naar een andere optie, een werkverguning??

In juni 2005 hadden we bijna de moed opgegeven. Toen hoorden we dat alles veel sneller zou gaan als we al in NZ zouden zijn. We hebben toen besloten om echt het avontuur in te stappen. Op vakantie naar NZ en dan bij dezelfde camping weer vragen naar een baan. Dan ter plaatse een werkvergunning zien te regelen!

Een werkvergunning wordt vaak maar een voor een jaar afgegeven, deze kan verlengd worden tot maximaal drie jaar. Dan moet de procedure weer opnieuw nadat je een paar weken het land bent uitgeweest. Wij willen proberen om dan toch permanent te kunnen blijven.

Dat betekent nu grote plannen maken en een onzekere toekomst tegemoet. Banen opzeggen en kijken wat we kunnen doen met onze spullen. We hebben besloten om voor dat we op “vakantie” gaan, onze spullen in dozen te pakken. Zodra we onze vergunning in handen hebben dan bellen we met het verhuisbedrijf zodat hij alle spullen kan komen halen.

Eergisteren heb ik (Yvonne) gehoord dat ik een jaar na mijn ontslag nog terug mag komen op mijn werk. Dat maakt het allemaal een stuk makkelijker. Telefonisch contact gelegd met Erna van de camping. De caravan staat al leeg en we kunnen er zo intrekken. Het gaat ongeveer een week duren voordat we een werkvergunning hebben. Erna hoeft in ieder geval geen advertentie te plaatsen om ons binnen te halen dus dat scheelt weer.

We hebben gelukkig een nieuw thuis gevonden voor Peppie (de kat). De zus van een collega (Machteld) bleek al een tijdje op zoek te zijn naar een oudere kat. Komende dinsdag vertrekt Pep. We zullen hem verschrikkelijk missen.

Vandaag voor het eerst stil gestaan bj de dingen die ik (Yvonne) zal gaan missen. Ik zal mensen missen maar ik denk niet dat ik Nederland zal missen…we zullen zien.

Bron: Harry en Yvonne. Lees hier ook het vervolg!!
Harry en Yvonne bedankt voor jullie medewerking aan deze site!!