Emigreren ? Waarom dan … en waarom naar Noorwegen ? Toch ook leuk om naartoe te gaan met vakantie, waarom moet je daar dan zo nodig gaan wonen ? Je geeft al je zekerheden hier op. Allebei een goede baan, fijn huis, leuke school voor de kinderen op loopafstand, veel vriendjes in de straat en ga zo maar door … waar begin je toch aan ?
Tja, dat komt natuurlijk niet uit de lucht vallen zo’n beslissing. Dennis en ik zijn al 18 jaar samen. Toen ik hem leerde kennen was ik 16, het was mijn verjaardag om precies te zijn. Hij kwam kort daarvoor uit de USA, Florida, daar had hij een jaar op Highschool gezeten en de USA kriebelden nog behoorlijk bij hem. Hij was meteen heel duidelijk: ik weet niet wat jij gaat doen Natas, maar ik ga naar Amerika ! Nou ik niet, ik moest er niet aan denken op mijn 16de ! Op vakantie okee, maar niet om te wonen. En zo is het eigenlijk altijd geweest. Dennis zag in veel landen wel een mogelijkheid om daar permanent te gaan wonen. Waarom zou je in Nederland blijven wonen je hele leven, als er zoveel mooie plekken op de wereld zijn, vroeg hij dan altijd. Hij had het ook met Sri Lanka, waar we twee keer zijn geweest en de laatste keer zelfs zijn getrouwd ! Prachtig mooi land, maar om te wonen ? Echt niet ! Veel te ver, veel te anders, gewoon goed als vakantieland en verder niet. Als ik ooit zou gaan emigreren, zou het naar een land zijn waarbij ik echt een klik voel … waarbij ik echt zou denken “wow, dit is het helemaal, hier wil ik wonen”, hier wil ik leven !”. En die klik was er nooit en of die er ooit zou komen ? Daar was ik niet zo mee bezig, dat komt op je pad of niet … Mooie plekjes gezien, leuke vakanties gehad, maar na een paar weken was ik altijd weer blij om naar huis te gaan.
Een paar jaar geleden begonnen onze vrienden John en Chantal serieuze emigratie-perikelen te vertonen. Ze kwamen met allerlei ideeën die er steeds meer op gericht waren om samen met ons ergens een nieuwe stek te beginnen. Allerlei ideeën hebben we voorbij zien komen, van een camping in Portugal tot een schapenboerderij in Bulgarije. Hun motivatie was vooral om ruimer, vrijer te gaan wonen in een schonere en daarmee gezondere leefomgeving. Sommige ideeën klonken leuk, maar het werd nooit serieus. Hun drang om te vertrekken werd steeds groter, terwijl Dennis z’n oer-emigratie-drift er ook nog altijd was. En ik … met het idee van een mooiere, gezondere leefomgeving kon ik wel wat, maar ik zou toch echt eerst een serieuze klik (geen vakantiekriebel) moeten ervaren met een land, wil ik ooit serieus kunnen overwegen om te emigreren, want dat is nogal wat !
En toen gingen we naar Noorwegen en daar was ie … de klik tussen mij en Noorwegen was een feit . Voor Dennis was die er overigens al veel langer. In de jaren dat hij vrachtwagenchauffeur was, is hij een aantal keer in Noorwegen geweest en kwam steeds zo enthousiast terug. Noorwegen ging echt onder je huid zitten, beweerde hij, het laat je niet meer los … ja ja, dacht ik dan, dat zal wel … Maar het is echt waar ! Wat een land, wat een overweldigend mooie, schilderachtige, sprookjesachtige, idyllische natuur. En je kan hier ook gewoon gaan wonen … en werken … en ze zitten nog te wachten op je ook ! Bizar zeg ! Eens even over nadenken. Even de op hol geslagen vakantiekriebels laten bezinken.
En die bezonken … en weken, maanden gingen voorbij, waarin ik als vanzelf, met een verbazend gevoel van rust tot de conclusie kwam JA, IK WIL wonen in Noorwegen. En emigreren … tja … we gaan gewoon een stukkie verder wonen … maar dat klinkt wel erg simpel natuurlijk. Al is het wel waar dat of je nu naar Noorwegen of naar Friesland verhuist, de kinderen en wij zelf komen in een andere leefomgeving, nieuw huis, nieuw werk, nieuwe school, nieuwe vriendjes en opa en oma zien we niet zo vaak meer. Maar wel een andere taal !! En nog veel meer dingen die veranderen natuurlijk. Mijn ouders wijs ik erop dat we niet naar Canada of Nieuw-Zeeland gaan emigreren, dat we straks niet het hele jaar hoeven te sparen om elkaar 1 keer per jaar te kunnen zien, maar dat de afstand relatief kort is. En de kosten om elkaar te zien, vallen dan ook nog wel mee. Al verandert er voor opa en oma natuurlijk wel heel veel, die gaan ons en (misschien wel vooral :-)) de meiden zoveel minder zien, die gaan ze gewoon heel erg missen en dat wordt enorm wennen allemaal dat is zeker. Het contact zal anders worden, als ze straks langskomen, blijven ze misschien wel een week logeren, het contact wordt intensiever. Nu is het vaak even snel heen en weer, de kinderen brengen of ophalen, snel even een bakkie en weer weg. Wat dat betreft wordt de kwaliteit van het contact straks mogelijk nog wel beter, alleen tja … de kwantiteit … die daalt GIGA natuurlijk en dat is moeilijk.
De beslissing is genomen, wanneer precies weet ik eigenlijk niet … we hadden na de zomervakantie, samen met onze vrienden, onszelf de tijd tot de laatste dag van het jaar gegeven om eruit te komen, te beslissen, wel of niet emigreren. Maar in de maanden tussen de zomer en het eind van het jaar ergens werd het steeds duidelijker, WE GAAN !
….. to be continued
Volg het verhaal van Dennis, Natasja, Amber en Anouk van Dongen hier!