Mijn naam is Jeanette Slagt Ik ben sinds 2015 een digitale nomade. Ik was toen 53 jaar.
Ik raakte in 2012 mijn baan kwijt omdat mijn werkgever failliet ging en besloot toen de regie over
mijn eigen leven terug te pakken.
Te lang had ik geleefd voor mijn projecten, mijn werkgever en het afbetalen van mijn net
gekochte huis.
Ik heb me blauw gesolliciteerd en op advies van het UWV een eigen bedrijf geprobeerd, maar
iedereen startte in die tijd met een eigen bedrijf, ik zag de einddatum van mijn WW uitkering
naderen, er dreigde een huisuitzetting, ik voelde me aan alle kanten in de steek gelaten.
Ik was mijn hele leven al het braafste meisje van de klas, ik had, op de hypotheek na, geen
schulden en heb altijd netjes premies betaald en gewerkt en nu liep ik alleen maar tegen dichte
deuren aan. Ook bij de bank.
Gelukkig had ik bij de aankoop van mijn huis een nationale hypotheek garantie afgesloten en
kwam dat hypotheek verhaal helemaal goed, maar dat was ook echt het enige lichtpuntje in die
tijd.
Het werd tijd om in kansen te gaan denken en niet bij de pakken neer te blijven zitten. En dus
ben ik begonnen met het verkopen van alles wat ik bezat, ondertussen begon ik met andere
inkomstenbronnen op te bouwen die ik overal in de wereld kon uitvoeren.
Eind september 2015 was het zover en trok ik voorgoed de deur van mijn Nederlandse leven
dicht.
Ik ben in eerste instantie naar de Filipijnen vertrokken, daar heb ik een geweldige motor
toertocht door het land gemaakt, en op een klein eiland gewoond genaamd Siquijor.
In Februari 2019 ben ik via Europa naar Mexico verhuist. Hier hoop ik een paar jaar te blijven en
door het hele land te reizen.
Mensen vragen me wel eens wat ik mis aan Nederland, maar er is zoveel te ontdekken in de
wereld dat ik eigenlijk geen tijd heb iets te missen. Ik voel me zo bevoorrecht dat ik zoveel
landen en plaatsen kan bezoeken. De natuur om mij heen is vaak zo mooi dat het moeilijk is om
er woorden voor te vinden. En niets is leuker dan als enige op een strand te lopen en schelpen
te zoeken.
Ik reis vaak samen met mijn zoon, maar ook alleen vermaak ik me uitstekend. Toen ik 17 jaar
oud was ben ik begonnen met reizen. Toen heb ik ruim 2 jaar door Zuid Amerika en het
Caribisch gebied gezworven.
Maar dat was altijd met een huisadres in Nederland. Nu ben ik officieel uitgeschreven in
Nederland en denk ik niet dat ik ooit nog terug keer.
Landen waar ik in de laatste paar jaar ben geweest:
de Filipijnen
Maleisië
China
Italie
Switzerland
Nederland
Mexico
Maar zoals ik al schreef, ik reis al sinds mijn 17de, en heb bijna elk continent in de wereld
bezocht. Zo reisde ik door het Panama Kanaal en de Straat van Magellaan om maar 2
hoogtepunten te noemen.
Op mijn laatste scholen bezoek in de Filipijnen waar ik uitleg over mijn leven en reizen vroeg 1
van de kinderen: denkt u dat u ooit weer ergens gaat wonen zoals gewone mensen doen.
“Gewone mensen”, die woorden haakten zich vast in mijn hoofd. Ben ik ongewoon, vroeg ik me
in de weken na dat bezoek af? Misschien voor mensen in de landen waar ik reis wel. Omdat ik
echt nergens lang blijf. Ik ben wel lang in een land, maar ik verhuis vaak. Want er is altijd die
horizon die me uitdaagt om te zien wat daarachter ligt.
Een nomadisch leven leiden is een heel andere vorm van emigratie dan waar we normaal aan
denken bij het horen van dat woord. Dat houdt toch meestal wel in dat je vestigt en overnieuw
begint. IK begin elk jaar wel overnieuw, elke stad die ik aandoe en in elk land waar ik aankom.
Ooit zal ik wel “gewoon” ergens vestigen denk ik, ik ben inmiddels bijna 60. Maar ik geniet nog
steeds van de exotische plekken en de verre oorden. Momenteel bereid ik een motortoertocht
door Mexico (en misschien wel midden en Noord Amerika) voor.
Mijn 4 jarige verblijfsvergunning is bijna rond en dan kan ik verder trekken.
Ik kijk er naar uit.
U kunt meereizen, via mijn website leavingholland.com of via mijn Facebookpagina:
facebook.com/leavingholland .
Daar plaats ik regelmatig foto’s en videos van mijn dagelijks leven.