En zo begon onze zoektocht:
We zijn al jaren van plan om te emigreren, maar dan heb je het er altijd over maar je doet niets.
Ik was weer eens op het Internet aan het surfen en vond een mooi bouwvallig huis met een groot hoeveelheid grond er omheen. Dat sprak ons erg aan en we zijn toen verder gaan zoeken. En kwamen op de site van Libercasa, daar vonden we een aantal stukken grond. En hebben toen gemaild of het mogelijk was om ze te bekijken.
Hans is toen begin maart met zijn neef John (spreekt goed Spaans) naar Spanje vertrokken. Ze hebben toen eerst in Bourgos naar grond gekeken, dat zag er allemaal mooi groen en vlak uit, dus viel dit al gauw af. Ze zijn toen weer richting Teruel gereden want daar hadden ze met de makelaars Julie en Mercedes een afspraak. We hadden met hun gemaild om een paar stukken grond te gaan bekijken. Wij hadden de voorkeur in de plaats Cretas maar dit was al verkocht, maar ze hadden nog andere mooie stukken.
Er liep ook een man mee die water putten slaat en deze kon het goed vinden met Hans, hij had familie die een stuk land in Arens de LLedo verkocht en vroeg of Hans dat wilde zien. Natuurlijk zei Hans ik kan allicht gaan kijken wie weet, nou dat was toch een mooi stuk grond en Hans was er op slag verliefd op. En zei dit is de plek die ik wil, s’avonds belde hij mij op enthousiast op en vertelde het hele verhaal hij was er zo vol van.
De 3 dagen waren zo voorbij en dat vond ik niet erg want ik was erg nieuwsgierig naar de film en de foto’s. Hans had met Julie afgesproken dat hij het er thuis over zou hebben en per mail laten weten of we echt voor de grond gaan.
Nou, ook ik vond het erg mooi en ik had het alleen nog maar op film en foto’s gezien. Maar de manier hoe Hans over het stuk land sprak zei mij al genoeg om ja te zeggen op het stuk grond. Dus hij belde gauw naar Julie om te zeggen dat wij er voor gingen en dat hij eind maart weer naar Spanje kwam. We waren er zo vol van dat we nergens anders aan dachten, dus Hans was blij dat hij weer naar Spanje kon om van alles te regelen.
Hij sprak af in de plaatselijke pub in Cobera de Ebro , daar zag hij Julie en Mercedes weer, ze hadden ook een slaap plaats voor hem geregeld in een caravan 30 km verder. Hans is eerst naar Tortosa geweest om een N.I.E nummer te halen, dit is een soort sofie nummer en hier kan je een bankrekening mee openen wat hij ook gelijk heeft gedaan. En natuurlijk een aanbetaling voor het stuk grond. Het was wel jammer dat we nog niet mee konden maar het was beter dat hij alles alleen regelde, dat ging het ook wat vlugger. Want hij heeft 3 dagen overal heen gereden dat is niks met een kind erbij, onze tijd komt nog wel.
Hij heeft ook ook nog een andere Nederlander ontmoet die daar een huis aan het renoveren is. Dat was wel leuk en hij kon gelijk het een en ander vragen en leren. En misschien heb je later wat aan elkaar, je weet maar nooit.
Toen was het al weer tijd om naar huis te gaan en verslag uit te brengen. We hebben in ieder geval een optie op het stuk grond. En thuis gekomen zijn we gelijk de makelaar gaan bellen om ons huis in Nederland te koop te zetten. Dat was wel raar want we wonen hier al 22 jaar, maar we willen nu wat nieuws en in een ander land.
En nu zie ik het eindelijke ook:
Het is juni 2006 en nu gaan we op vakantie naar Spanje, en krijgen Estrella en ik het eindelijk te zien. Het is in een woord geweldig zo mooi en veel bomen en de ruimte ook ik was gelijk verliefd op deze plek.
Hans had niks te veel gezegd, het is een aardige tuin om bij te houden ik moet maar gauw op het internet gaan kijken hoe al de bomen verzorgt moeten worden.
Er staan er namelijk 4 soorten op Olijfbomen , Amandelbomen, Walnoot en Vijgenbomen.
Nu ik het had gezien konden we alles gaan regelen daar hebben 2 weken de tijd voor en die zullen we zeker nodig hebben.
We ontmoeten als eerste Julie en Mercedes de makelaars in de plaatselijke pub in Cobera de Ebro, ik kon ze alleen van de foto’s en van de mail.Het contact was gelijk goed en we konden het prima vinden met elkaar.
Op maandag hadden we een afspraak bij de notaris. Dit gebeurden in het Spaans en In het Engels dus we konden het goed volgen, dat is wel prettig als je een stuk grond koopt en je weet waar het over gaat. We hadden ook begrepen dat je de ene helft met een cheque betaald en de andere helft gaat onder de tafel. Dat is heel gewoon daar het is ook net of je in een film zit de notaris was aan het voor lezen en de overdracht van de cheque was al geweest toen de man die naast mij zat het gebaar van geld maakten. Of ik dat aan hem wou geven nou zo gezegd zo gedaan, dus ik geef het onder de tafel zo hoort het (wel raar).En die man gaat het geld zitten tellen onder de tafel en de notaris leest rustig verder maar die man zat zo te kraken met het geld dat ik me niet goed kon concentreren op de notaris.(maar het is wel een belevenis) Toen alles geregeld was en de handtekeningen waren gezet kregen we titel Don en Dona voor onze naam.We kregen de papieren mee en we zijn nu eigenaars van een stuk grond in Arens de LLedo. Daar moet natuurlijk op gedronken worden, want we bezitten nu 6.7 hectaren grond.
Op dinsdag zijn we in Arens de LLedo naar het gemeentehuis geweest daar hadden afgesproken met Julie en mercedes. Het gemeentehuis is maar op 2 ochtenden open en dat word beheerd door advocaat, wij legde onze papieren voor en vroegen of op het land konden bouwen. Hij gaf als advies om de tekeningen eerst met een architect door te nemen, dat wilde wij wel maar wel een die een beetje engels kan.Dat was geen probleem hij kon er een in Alcanis dus hij ging gelijk voor ons bellen zelf sprak hij geen Engels maar Mercedes vertaalde een hoop. Toch wel fijn dat die makelaars met je mee gaan ze regelen veel voor je en kunnen zich beter verstaanbaar maken dan wij (onze tijd komt nog wel).
We hadden Estrella ook bij ons op het gemeentehuis nou die vonden ze wel mooi wat wil je met die blonde haren.We hebben gelijk voor school voor haar gevraagd het is geen probleem als ze halve wegen het jaar begint. De school bestaat uit 18 kinderen waarvan al 1 engels kindje op zit dus Estrella is niet het eerste buitenlandse kindje.
Toen we klaar waren op het gemeentehuis zijn we nog even met z’n drieën naar ons stukje grond gegaan weer even kijken ik kan er geen genoeg van krijgen.
Daarna met Julie nog even wat gedronken in de pub van Cobera de Ebro.
Op naar de architect:
Op maandag hadden we een afspraak met de architect in Alcanis. Volgens zeggen zou er een engels spreken,maar dat viel een beetje tegen.
Hans sprak meer Spaans dan hij Engels. Het was een echtpaar dat het architecten bureau runden , Francisca is de architect en haar man Joan deed het administratie gedeelte hij was degene die Engels sprak.
Toen we er net waren was Francica een beetje stug ze keek eerst de kat uit de boom of wij echt wel serieus waren.Toen dat wel zo was kwam ze goed los en liet ze ons allerlei tekeningen en monsters bouwmateriaal zien.
We zijn een halve ochtend bij hun binnen geweest om alles te regelen.
Aan het eind van de ochtend zat Hans zelfs bij hun achter de computer en ook ik zat in een ander kamertje met Francisca. Het verliep allemaal erg gemoedelijk alleen moesten we wel goed luisteren en af en toe gebruikten we het woordenboek en zo begrepen we elkaar ook goed. De tekeningen die Hans heeft gemaakt waren goed ze zou ze alleen meer uit werken, er wordt een heel bestek van gemaakt waar echt alles van het huis in staat. Dan wordt het naar de hoofdstad Teruel gestuurd voor goed keuring en dan hopen we te mogen bouwen.
Ze wilde wel graag op ons land kijken ook om te weten waar het huis komt te staan,dus hebben we een afspraak gemaakt voor de volgende dag. Met de burgemeester en uitvoerder , de burgemeester was een kennis van hun ze daar haalde zij altijd hun wijn.(het netwerk word groter en groter).
Dus de volgende dag naar Arens de LLedo naar het huis van de burgemeester die tevens wijnboer is.
De burgemeester ziet er uit als een hippie dat is wel wat anders als in Nederland (het is ook een onbetaalde baan).
Daar aan gekomen gingen we eerst naar zijn wijnfabriekje kijken en natuurlijk wijn proeven en onze eerste doos Arens de LLedo wijn kopen. Daarna met ze allen naar ons stuk grond , daar hebben wij uitgelegd waar we het huis willen bouwen en een tijdelijk woonhuis (wat op papier een bouwkeet heet) Maar later gastenverblijf moet worden, dit was allemaal geen probleem en we mochten daar al gelijk mee beginnen ook de weg die we willen aanleggen was geen probleem. Hans hoopt in September er aan te beginnen want nu is het nog te warm.
Toen we bij ons klaar waren vroegen ze of wij nog zin hadden om een ander stuk land van Cesar (burgemeester) te gaan bekijken dit was 20 minuten rijden de bergen in en dit lag erg verlaten, het was wel mooi.
We zijn in deze dagen ook druk op zoek geweest naar blokhutten maar die zijn in Spanje erg duur dus die kopen we in Nederland.
De blokhutten gaan wij gebruiken voor schuur van het gereedschap en een tijdelijk woonhuis.
Ook zijn we op zoek geweest naar bouwmarkten want alles moeten we vinden en het heet allemaal anders.(dat heb je in een ander land)
We hadden Mercedes en Julie belooft dat we ze uit eten zouden nemen, nadat we bij de notaris waren geweest.
Mercedes nam haar kinderen mee en Julie haar zoon en haar ouders en wij waren er ook met z’n zessen, Pa en Ma en Joke Kapwijk dus het was een aardig koppeltje.
We zijn naar Tivissa geweest en daar hebben we lekker buiten gegeten. Nu alles was geregeld konden we naar huis en thuis de rest in orde maken.
Lees de het vervolg van het verhaal van Hans, Monique en Estrella hier!!
Hans, Monique en Estrella bedankt voor jullie medewerking aan onze site! Veel succes met jullie avontuur in Spanje

