Even voorstellen
Wij zijn de familie Kerstholt en zijn op 1 augustus 2006 verhuisd van Tolbert (Gn) naar Åkersjön (Jämtland). Ons gezin bestaat uit Jos (46), Paula (44), Kristel (16) en Frank (14). Verder hebben we onze hond Nena en 2 katten meegenomen. In Nederland had Jos in zijn eigen energieadviesbedrijf en Paula werkte parttime met geestelijk en lichamelijk gehandicapten.
Onze emigratie
Ruim een jaar lang hebben wij in Scandinavië lopen zoeken naar voor ons de juiste omgeving waar we ook nog eens de mogelijkheid zouden hebben een bestaand bedrijf over te nemen. Het internet was voor ons het perfecte middel om een voorselectie te maken. Vele uren hebben wij achter de PC doorgebracht. Mooie gebieden zijn er te over in Scandinavië dus dat moest geen probleem opleveren maar een bedrijf vinden waar wij genoeg mogelijkheden in zagen werd al lastiger. Het was voor ons al wel duidelijk dat we in Zweden iets geheel anders wilden gaan doen. We keken met name naar bedrijven die te koop stonden in de recreatie en horeca sector.
Jämtland
Een rondreis door Scandinavië moest in de zomer van 2005 ons helpen om in ieder geval het aantal mogelijk geschikte gebieden terug te brengen. We zouden gelijk gebruik maken om een klein aantal geselecteerde bedrijven te bekijken. Hoewel we 4 weken koud en nat zomerweer hebben gehad hebben we een perfecte vakantie gehad. Hoewel we Noorwegen schitterend vinden viel dit land toch voor ons af aangezien we te weinig (financiële) mogelijkheden zagen om ons hier te vestigen. Geheid dat anderen het niet met ons eens zijn maar Noorwegen werd voor ons gewoon te duur. Zweden daar en tegen had voor ons veel meer mogelijkheden. De onroerendgoed prijzen zijn zeker vergeleken met de Nederlandse prijzen erg laag maar reken je niet te snel rijk. Hier kom ik straks nog op terug.
We hebben ons zelf wel behoorlijk beperkt voor wat betreft de omgeving. Het zuiden van Zweden viel voor ons af. Met het zuiden hadden we niets en in Värmland zitten ons inziens al genoeg Nederlanders. Wij fixeerden ons met name op Jämtland en Ångermanland. In de laatste provincie hadden wij ons oog laten vallen op een hotel en in Jämtland op een wintercamping met skilift. De wintercamping ging via een tussenpersoon.
Hoewel het een schitterend hotel was en ondanks dat Paula en de kinderen enthousiast waren op het hotel (met woonmogelijkheid), hebben wij het uiteindelijk niet gedaan. De reden hiervan was 2-ledig. Jos zag met name het nachtwerk niet zitten en we hadden onze twijfels of we er een goedlopend bedrijf van zouden konden maken. De risico’s waren voor ons te groot.
In Jämtland hebben we de wintercamping tijdens onze rondreis 2x bezocht. De wintercamping bestaat uit 82 vaste seizoensplaatsen, een groot servicehuis, een restaurant, een skilift van 1500 meter, skiwinkel, een
appartement en een pistemachine en sneeuwschuiver. De grond werd nu gepacht maar was eventueel ook te koop. Na het bezoek bleek dat vooral Paula nog niet overtuigd was of dit onze plek zou kunnen worden. Op het moment dat we de wintercamping bezochten was de omgeving uitgestorven.
In het dorp (gehucht) Åkersjön kwamen we in de enige winkel terecht. Toevallig bleek dat 2 Belgen deze winkel sinds een jaar hadden overgenomen. De klik tussen ons was er direct. Ook kregen we veel te horen over het (negatieve) reilen en zeilen van het skicentrum tot nu toe maar ook over de mogelijkheden die het hele gebied had. Dit gesprek heeft zeker positief bijgedragen aan de gedachtevorming over het hele gebeuren.
De bezichtiging van het skicentrum verliep soepeltjes. We moesten wel even wennen aan de grote afvaardiging (makelaars, tussenpersoon en eigenaars) maar wat voor ons belangrijk was, was dat het klikte tussen de eigenaars en ons.
Wij hadden ondertussen al het idee gekregen om er ook een zomercamping van te maken. Åkersjön zit zo’n beetje op de touristische route naar het noorden en het was ons al opgevallen dat het hele gebied nu weinig mogelijkheden bood voor caravans en campers.
Nederland-Zweden-Nederland
Direct na onze terugkomst in Nederland hebben wij via onze tussenpersoon weer contact opgenomen met de makelaar om alle financiële stukken boven water te krijgen. De cijfers waren hoopvol en de enige grote onzekerheid voor ons lag in de techniek. In een skicentrum vind je ondermeer een skilift, pistemachine en sneeuwschuiver. Allemaal apparaten met een motor, iets waar Jos geen verstand van had. Wat als er iets kapot zou gaan?
In oktober zijn we weer naar Åkersjön gereden om alles nog eens van dichtbij te bekijken en om ook eens goed te kijken naar de woonmogelijkheden. We merkten toen dat het in oktober al goed kon sneeuwen. Gelukkig hadden we onze winterbanden er onder. Tijdens deze korte vakantie werd voor ons allemaal duidelijk dat wij ons hier wel thuis zouden gaan voelen.
Weer terug in Nederland onze tussenpersoon gevraagd om uit te zoeken welke financiële mogelijkheden er voor ons waren. De contacten werden gelegd met Nordea, de bank waar ook de huidige eigenaars al 22 jaar hun financiën aan toevertrouwd hadden. Het leek ons het verstandigst om daar te blijven aangezien zij het skicentrum kenden. Het werd ons vanaf dat moment al een paar zaken duidelijk, snel zaken doen was er niet bij maar ook de eis van de bank voor een grote eigen bijdrage hadden wij niet verwacht.
De planning was om met de kerst van 2005 voor 2 weken die kant weer op te gaan, deels om vakantie te vieren en om deels mee te werken. Mocht de financiering rond zijn dan zouden we op 2 januari het koopcontract tekenen. Tijdens de reis naar Zweden werden we gebeld door onze tussenpersoon met de mededeling dat de financiering rond was maar dat de bank ons nog wel even wou zien. Dit was voor ons aanleiding om op 2 januari het koopcontract (per 1 juli 2006) te tekenen en een paar dagen later tijdens de terugreis nog even langs te gaan bij de bank. We hebben daar een heel prettig gesprek gehad en onze plannen gepresenteerd. Het enige vreemde gebeurde bij het afscheid nemen toen hij ons vertelde dat wij binnenkort wel zouden horen of alles in orde was. Hoezo, alles was toch al in orde? Aangezien wij er maar vanuit ging dat het hier een formaliteit betrof hebben we er verder geen aandacht aan geschonken tot we een paar weken later te horen kregen dat de financiering niet door ging. De bank had er weinig vertrouwen in. Vreemd verhaal aangezien de huidige eigenaars al 22 jaar zonder problemen de wintercamping hadden gerund.
Om een lang verhaal kort te houden hebben we snel daarop afscheid genomen van onze tussenpersoon aangezien het voor ons duidelijk was dat hij de oorzaak was van alle problemen. We waren nu de eigenaren van een skicentrum maar hadden nog geen financiering. Nadat we vervolgens zelf contact hadden opgenomen met diverse banken is het uiteindelijk na een hele stressvolle periode toch nog gelukt. Dat het nog lukte was met name te danken aan de vorige eigenaren (ons kent ons principe).
In Zweden
Een maand later dan afgesproken werd op 31 juli 2006 de overdracht bekrachtigd. De grond werd niet gekocht maar gepacht. We kunnen ons geld maar 1 keer uitgeven en de pachtperiode loopt nog 19 jaar door en de prijs die betaald moet worden is erg laag. Het nadeel is nu wel dat we niet de eigenaren zijn van de grond en dus niet zonder meer kunnen doen wat wij graag zouden willen. Met de oude eigenaars afgesproken dat zij ons tijdens de eerste winter zouden helpen.
Ging tot nu toe de skilift meestal eind december cq begin januari open, door de sneeuwval in oktober is het ons gelukt om de skilift al op 4 november te openen. Je merkt nu wel dat Zweden geen Oostenrijk is. De Zweden komen vooral als het mooi weer is maar willen zeker niet teveel betalen. De prijzen voor een skikaartje zijn zeker vergeleken met bijvoorbeeld Oostenrijk erg laag.
Vergunningen
De eerste maanden waren ook meteen drukke maanden doordat we de hele papierwinkel nog moesten regelen. Hulp vanuit de gemeente hebben we eigenlijk totaal niet gehad. Voor onze persoonsnummers werden we gestuurd naar het verkeerde loket met als gevolg dat we veel zaken niet in gang konden zetten. Zonder persoonsnummer ben je helemaal niks in Zweden.
Om alcohol te mogen schenken moest eerst een cursus worden gevolgd in het Zweeds. Ondanks dat we de Zweedse taal nog niet beheersten is het me toch gelukt om het examen met goed gevolg af te leggen. Van de gemeente hebben we vervolgens de officiële vergunning om alcohol te mogen schenken gekregen. Voor het restaurant hadden we ook toestemming nodig om deze als zodanig te gebruiken.
In de zomer van 2007 hebben we de zomercamping geopend.
Huidige status
Ondertussen is het december 2008 en zijn we begonnen met het 3e winterseizoen. De wintercamping is voor het eerst in z’n bestaan helemaal volgeboekt en ook hebben we de loop in het restaurant. Het is wel duidelijk geworden dat we in de zomerperiode meer moeten ondernemen om toeristen hier naartoe te krijgen.
Zelf hebben we besloten dat we alles weer gaan verkopen. Niet omdat het bedrijf niet loopt en ook niet omdat de omgeving ons niet aanstaat. Feitelijk is er één reden voor ons besluit. We denken dat het voor onze kinderen beter is dat we in een meer bewoonbare omgeving gaan wonen zodat ze makkelijker vrienden kunnen maken en weer lid kunnen worden van een sportvereniging. Hier in Åkersjön is voor hun nauwelijks iets te doen waardoor ze ‘noodgedwongen’ veel achter hun computer zitten.
Voor ons is het wel duidelijk dat we in Zweden blijven wonen en werken. We hebben ondertussen al wel door dat het een hele opgave wordt om weer iets te vinden waar we van kunnen leven. Maar dat wordt dan weer onze nieuwe uitdaging. Tot de tijd dat we alles verkocht hebben blijven we lekker werken en wonen in Åkersjön.