Eigenlijk is het verhaal véél te lang om hier te doen, maar ik zal toch een poging wagen om in het kort de meest belangrijke zaken hieronder op een rijtje te zetten.
Binnen een aantal jaren hoop ik aan een roman te beginnen om mijn ervaringen over mijn emigratie naar Marokko én zaken doen in Marokko te beschrijven.
Het heeft van jongs af aan al gekriebeld, een eigen bedrijfje in de toeristische sector beginnen in Afrika. Het liefst franstalig gebied. Maar waar en hoe en met wie? En zoals bij zovelen, er gebeurde niets, ik had gewoon een vaste baan bij een accountantsbureau, al bijna 25 jaar! Ik was net 40 geweest en m’n 25-jarig jubileum stond voor de deur toen ik op rondreis ging door Marokko (in 2002). Alleenstaand, geen kinderen en nog een ‘droom’ te verwezelijken..
Ik had al vele landen bezocht (ook Arabische) en werd op slag ‘verliefd’ op Marokko. Wat een geweldige gevarieerde natuur, gastvrije mensen, heerlijk klimaat, prachtige steden en traditionele dorpjes.
Toen ik weer thuis was in Nederland kon ik Marokko niet van me afzetten en stuurde een e-mailtje naar Ismail, die ik toevallig ontmoet had, voor slechts een half uurtje. Hij had een restaurantje in het oosten van Marokko en had me daar z’n visitekaartje afgegeven. Eens kijken of er een reactie kwam en ook de mogelijkheid om m’n franse taal te oefenen.
Zo is er een e-mail contact ontstaan en is het idee geboren om samen een ‘herberg’ op te zetten in Marokko. M’n droom zou werkelijkheid kunnen gaan worden! Ismail is een erg jonge, ambitieuze vent en is er echt voor gegaan! Voor hem is het ook belangrijk iets moois hier te creëren en hij heeft deze kans met twee handen aangegrepen, net als ik. Alléén als Europeaan kan je hier zoiets echt niet voor elkaar krijgen
Dat is mijn eerste tip/noodzaak: als je iets wil gaan ondernemen in Marokko heb je een betrouwbare zakenpartner of begeleider nodig uit Marokko zelf!
In 2004 zijn we samen het land doorgereisd om een juiste plek te vinden en hebben die gevonden in het zuiden nabij Tafraoute, in de Ammelne-vallei. Een prachtig gebied, staat nog in de kinderschoenen qua toeristische ontwikkeling.
Toen is het balletje gaan rollen:
Ten eerste hebben we een onderneming opgericht in Marokko. In laten schrijven bij de Kamer van Koophandel, laten registreren bij de notaris, een bankrekeningnummer geopend en een boekhouder gezocht.
Grond gekocht, 3000 m2. Een architect in de hand genomen. Een tekening laten maken waar we zelf ook veel invloed op hadden. Een bouwvergunning aangevraagd. En we zijn begonnen met de bouw in mei 2005. Dit voorgaande is gemakkelijk verteld maar heeft in totaal een jaar in beslag genomen en ging echt niet allemaal zonder slag of stoot.
In die tijd had ik m’n baan gewoon aangehouden in Nederland en ben veel heen en weer gereisd. Begin 2006 heb ik besloten om m’n baan op te zeggen en definitief naar Marokko te vertrekken. Ik kon al wonen in ‘de proefkamer’ van de Auberge.
Een verblijfsvergunning aangevraagd. Zo kon ik alvast gaan wennen aan de cultuur en de bouw op de voet volgen.
In de tussentijd ook een start gemaakt om de ’titre’ van het terrein te verkrijgen. Dat zijn de kadastrale gegevens van het terrein. In Nederland heeft elk stukje grond al een kadastraal nummer, hier niet hoor. En zolang je geen kadastraal nummer hebt van het terrein, loop je risico dat er op een dag iemand voor je deur staat met de mededeling “U denkt dat deze grond van u is?” Nu, die 300 m onder het zwembad is van mij!! En dan ben je in de aap gelogeerd en kan jarenlang rechtszaken betekenen en uiteindelijk sluiting van je bedrijf. Zo’n aanvraag voor de kadastrale gegevens kan wel drie tot vijf jaren in beslag nemen. Bij ons heeft het iets meer dan één jaar geduurd, maar dan moet je bijna wel wekelijks op de stoep staan bij het Kadaster en véél vrienden maken en daar de tijd voor nemen.
Je moet hier sowieso een netwerk opbouwen, anders kom je er niet. En GEDULD hebben! Véél geduld!!!!! O, hoe lang soms trajecten kunnen duren! Keer op keer word je op de proef gesteld. Elke dag leer je weer. En je moet niet vergeten dat Marokko ook met corruptie te maken heeft. Ook daar moet je je weg in kunnen vinden.
Dan is er nog de 100% andere cultuur. Sterk in je schoenen staan. Tegen een stootje kunnen en veel doorzettingsvermogen hebben. Niet vasthouden aan je ‘Europese gewoonten’. Proberen je te verplaatsen in de andere cultuur en er een weg in zien te vinden. Probeer de taal onder de knie te krijgen. Emigratie heeft denk ik altijd twee kanten. Aan de ene kant een verrijking en aan de andere kant mis je natuurlijk ook wel dingen.
Nu, dit zijn al vele tips. Ik ga niet in detail, over elke dag heb ik wel iets te vertellen. Sinds drie jaar houd ik nu een dagboek bij en ik ben van plan deze uit te werken in boekvorm. Ik heb echt nergens spijt van, maar het was best een lange en soms moeilijke weg en ik ben er natuurlijk nog steeds niet. Het is natuurlijk ook heel wat, een onderneming starten als westerse vrouw in de Arabische wereld. Maar alle ervaringen die ik tot nu toe opgedaan heb is het me allemaal al waard geweest. En ik ben er best trots op wat ik tot nu toe al bereikt heb. Ik zie het allemaal als een uitdaging en dat is het ook zeker! En je moet je er 100% voor geven. Als Chez Amaliya succesvol zal worden, heb ik m’n doel bereikt. En als het niks wordt, heb ik het toch geprobeerd.
Op 26 december 2007 heeft de opening van Auberge Kasbah Chez Amaliya plaatsgevonden. Info kunt u vinden op www.chezamaliya.com. Heeft u vragen? Aarzel niet om een mail te sturen!