Mijn verhaal:
Onze huidige woonplaats is deels een bewuste keuze geweest, deels toeval. Wij, mijn man, onze twee kinderen van toendertijd 3 en 5 jaar en ik, zijn in 1994 uit Nederland vertrokken richting Zweden en hebben daar met veel plezier gedurende bijna 9 jaar gewoond. Zweden is een prachtig land, heerlijk rustig, hele mooie natuur, maar het klimaat is niet echt denderend. Wij hebben in 2002 dan ook het plan gevat om toch maar te verhuizen naar een land met een iets beter klimaat, de vraag was alleen nog naar welk land. Tijdens onze zomervakantie dat jaar in de Provence en aan de Zuid-Franse kust viel het kwartje, we wilden richting Zuid-Frankrijk. Restte ons alleen nog het vinden van een locatie.
Wij zijn tijdens de kerstvakantie naar het Zuiden gegaan om de volgende steden te gaan bekijken, Nice, Aix-en Provence, Montpellier en Toulouse. We hadden voor onszelf namelijk als eis gesteld dat er een vliegveld en een internationale school voor onze kinderen moest zijn en deze steden voldeden aan die eis. We hebben de vier steden uitvoerig bekeken en de internationale scholen bezocht en onze keuze is uiteindelijk op Montpellier gevallen, daar hadden we alle vier een goed gevoel bij.
Montpellier is een hele bruisende studentenstad, telt ongeveer 225.000 inwoners waarvan een kwart zegt te studeren....... De binnenstad van Montpellier is geheel autovrij zodat je er heerlijk rustig kunt lopen en winkelen. In het centrum ligt Le Place de la Comedie met zijn vele terrasjes waar het goed vertoeven is. Wij wonen nu alweer 4 jaar met veel plezier in Beaulieu, dat ligt ongeveer 20 kilometer van Montpellier af. Beaulieu is een klein dorpje met maar 1500 inwoners.
Voor het eerste jaar hadden wij besloten om een huis te huren, we wisten toch niet van te voren of het ons wel echt zou bevallen in het Zuiden. Het was niet makkelijk om vanuit Zweden iets te vinden. Wij dachten gewoon naar een makelaar te gaan en daar het aanbod van de regio te krijgen, maar dat bleek niet het geval. Gelukkig is er via het Internet heel veel te vinden en hebben wij een aantal huurhuizen uitgezocht.
Mijn man en ik zijn toen in mei, een goede 2 maanden voor onze verhuisdatum, ons huis in Zweden was al verkocht, een paar dagen naar Montpellier geweest om de huizen te bekijken. Afspraken maken met de makelaars was niet eenvoudig, we spraken de taal nog niet echt maar het is ons gelukt. Eigenlijk was meteen het eerste huis raak, het was groot genoeg, lag dichtbij school en had, voor onze kinderen heel erg belangrijk, een zwembad. We hebben voor de vorm nog een tweetal huizen bekeken,maar we hadden onze keuze al gemaakt en de volgende dag hebben we het huurcontract getekend.
Dat viel trouwens nog niet mee, we moesten met heel veel papieren voor de dag komen. Wij hadden toen nog geen weet van de Franse bureaucratie.......
Tijdens ons eerste jaar voelden wij dat het ons goed beviel en zijn wij op zoek gegaan naar een koophuis. Wij hadden onszelf een straal van 25 km rondom Montpellier gesteld en zijn uiteindelijk terechtgekomen in Beaulieu.
Het bevalt ons bijzonder goed in ons dorp, we hebben het gevoel dat we volledig geaccepteerd zijn en we worden door iedereen erg vriendelijke en behulpzaam benaderd. Wij hebben ons huis 4 jaar geleden als casco gekocht, de buitenkant was gedaan maar binnen moest alles nog gebeuren. Wij hadden dus dringend behoefte aan werklui die bij ons aan de slag konden gaan. Wij zijn naar het gemeentehuis gegaan om ons voor te stellen aan de burgemeester en en hebben direkt gevraagd of er een tegelzetter, loodgieter, electricien en schilder in het dorp woonden die bij ons zouden kunnen gaan werken. Via de gemeente hebben wij zeer bekwame werklui uit ons dorp aangeraden gekregen en is het ons gelukt om binnen 3 maanden ons huis bewoonbaar te maken.
In tegenstelling tot wat men vaak zegt van de Fransen konden wij goede afspraken met ze maken. Ze kwamen over het algemeen keurig op tijd, het werk werd zeer netjes afgeleverd en ze hielden zich aan de afspraken. Of dat misschien deels kwam omdat ik iedere dag even kwam kijken met een kan koffie of dat wij het gewoon goed getroffen hadden weet ik niet. In ieder geval hebben wij goede ervaringen met Franse werklui.
Eigenlijk mis ik heel weinig vanuit Nederland. Natuurlijk wonen familie en vrienden daar, maar die komen ons regelmatig hier op zoeken en verder hebben we veel contact via telefoon en Internet. En je krijgt in een nieuw land, in een nieuw dorp ook weer nieuwe vrienden. In het begin mistten we wel een aantal typisch Nederlandse producten zoals drop, hageslag, stroopwafels en kroketten, maar ook dat wordt minder. Als er nu iemand uit Nederland komt vragen ze meestal een boodschappenlijstje maar die wordt steeds kleiner. Wat we zeker niet missen is de drukte en de stress die er tegenwoordig in Nederland heerst.
Mieke Kriens