Wij, Nico en Stef, zijn de twee padroni ofwel de bazen van Villa I Due Padroni, ons vakantiehuis in Italië, én het thuis van ons piepjonge vuilnisbakkie Joia. We zijn in 2008 naar dit mooie plekje in Italië verhuisd om van la dolce vita te gaan genieten. Tijdens een paar maanden verblijf in het historische stadje Pavia, vonden we ons droomhuis op een prachtlokatie in de heuvels van de Oltrepò Pavese. We zegden baan en studie vaarwel en emigreerden definitief. We hebben het huis aangepast om het geschikt te maken als vakantiehuis / B&B, want we willen ook anderen dit nog onbekende gebied laten ontdekken.
Hoewel vaak aangeduid als het Toscane van het noorden van Italië , is de Oltrepò Pavese vrij onbekend in het buitenland. Toeristen passeren het gebied rakelings op weg naar de echte Toscane, Umbrië of verder naar het zuiden, maar weten niet dat deze mooie streek zo dichtbij is. Hetzelfde geldt voor bezoekers van de metropool Milaan. Dat is jammer omdat de Oltrepò de moeite van het bezoeken waard is bijna iedere toerist, wijn liefhebbers, rust- en ruimtezoekers, wandelaars enz. Het gebied heeft verschillende bezienswaardigheden: glooiende heuvels, middeleeuwse dorpjes en kastelen, panoramische uitzichten, authentieke Italiaanse gerechten en lokale wijnen. De Oltrepò is een van de grootste wijnproducerende gebieden van Lombardije en een van de grootste in Italië, vooral van de Pinot Nero. Het landschap is bezaaid met wijngaarden die vrij toegankelijk zijn voor wandelaars of zelfs om te mountainbiken. De Oltrepò Pavese biedt rust en stilte (tijdens een wandeling in de wijngaarden bijvoorbeeld) en deze is vaak overweldigend. Het leven heeft nog steeds een langzaam tempo, en de lokale bevolking leeft min of meer op dezelfde manier hun voorouders : druiven verbouwen is een werk dat de seizoenen volgt, jaar na jaar, generatie na generatie. De meeste van de wijnboeren wonen hier al sinds de Middeleeuwen. Toerisme heeft zich hier nog nauwelijks ontwikkeld, wat betekent dat je als een van de weinige bezoekers uit het buitenland, je overal met verbazing en gastvrijheid wordt ontvangen. Mensen zijn enthousiast om je van dienst te zijn en serveren je graag hun lokale traditionele gerechten en wijn in alle van de kleine familie restaurantjes die het gebied bevolken. Het eten dat wordt geserveerd is het voedsel dat Italianen willen eten, het moet "mama" kwaliteit hebben! De prijzen zijn belachelijk laag.
De afgelopen jaren zijn we hier aardig ingeburgerd en hebben we al heel veel enthousiaste gasten uit Nederland en België, maar ook uit Duitsland, de Verenigde Staten, Denemarken, Frankrijk, Groot-Brittannië en meer mogen verwelkomen.
Als u geïnteresseerd bent in onze avonturen in Italië en in de ontstaansgeschiedenis van de villa, dan kunt u dat nalezen in ons boek Italiaanse Toestanden - Leven en overleven in Italië (verschijnt begin 2014), waarvan nu al enkele hoofdstukken te lezen zijn op onze website. Hieronder een klein voorproefje van wat u kunt verwachten:
Non ci sono problemi
Mijn rechterbeen stond nog op de grond maar toch reed de auto van de makelaar al weg. Alleen door
mijn been snel binnenboord te trekken en het portier dicht te slaan, kon ik een ongeluk voorkomen.
De makelaar had haast! We zouden twee huizen gaan bekijken, in de Oltrepò Pavese, aan de overkant
van de grote rivier de Po, die dwars door Noord-Italië loopt. Vanuit Pavia, onze tijdelijke woonplaats,
was dat een half uur rijden. Ik zat voorin en de makelaar kletste honderduit in rap Italiaans. Ik verstond
maar een deel van wat hij zei, ook doordat ik afgeleid werd door het verkeer waar we op zijn Italiaans
doorheen kruisten.
Sinds een aantal weken woonden we in het rustige, historische universiteitsstadje Pavia, dat een
kleine zestig kilometer ten zuiden van Milaan lag. Ik zou er gedurende een half jaar mijn masterstudie
Middeleeuwse Cultuur, die ik in Utrecht begonnen was, voort gaan zetten en mijn echtgenoot Nico
zou er van een, na twintig jaar kantoorwerk welverdiende sabbatical gaan genieten. Hij ging dus
stofzuigen, boodschappen doen en koken, terwijl ik me verder ging verdiepen in lang vervlogen tijden.
Maar stiekem kriebelde er ook een andere, nauwelijks uitgesproken wens: zouden we niet …, als we nu
eens …, stel je voor dat ...?
En nu al, kort na het begin van ons verblijf in Pavia, gingen we een paar huizen bekijken! Om erin
te gaan wonen! En om het voor een deel te kunnen verhuren! Om een bed & breakfast te gaan
beginnen! Al snel nadat we onze intrek in een appartement in Pavia genomen hadden, ontdekten we
het wijngebied de Oltrepò Pavese, dat ten zuiden van Pavia lag en waren we verkocht. Wat een mooi
gebied! En dus was onze geheime wens nog sterker gaan kriebelen: als we hier toch eens een geschikt
huis zouden kunnen vinden, boven op een heuvel, met een panoramisch uitzicht … In een van de
gratis blaadjes met advertenties van de agenzie immobiliare, de makelaarskantoortjes, die je overal in de
stad ziet liggen, waren onze gretige ogen al snel gevallen op een huis dat zeer geschikt leek voor ons
doel. En naar dat huis waren we nu op weg, met een makelaar die duidelijk in gladde praatjes gediplomeerd leek.