Wij zijn Silvio. Smira en Joey Cacace en zijn 1 mei 2006 geëmigreerd naar Pedralba. Pedralba is een authentiek Spaans dorpje en ligt op zo’n 30 km ten westen van de prachtige stad Valencia. Wij runnen hier een kleinschalig vakantieverblijf, genaamd Casa Amigo (www.casaamigo.nl).
Voor ons was er niet één specifieke reden om te emigreren, maar waren er meerdere. Een belangrijke reden was de ziekte van onze (schoon)vader. Door zijn ziekte zijn wij met onze neus op de harde feiten gedrukt en willen we nu alles uit het leven halen. Niet wachten tot je met pensioen bent en dan pas wat van de wereld gaan zien.
Een andere belangrijke reden was dat de Zuid-Europese cultuur ons erg aantrok, mede door onze afkomst. Silvio is half Italiaans en Smira half Mexicaans en niet te vergeten het warme klimaat!
We wilde graag naar een land emigreren met een mediterraan klimaat en binnen Europa blijven. De keuze is al gauw op Spanje gevallen omdat we beiden de Spaanse taal spraken.
Daarnaast is het leven in Spanje zoals wij ons kunnen herinneren toen we jong waren. Tijdens onze vakanties in Spanje, kwam de fijne herinneringen aan het leven in Italië en Mexico weer helemaal naar boven . De emigratiekriebels werden daardoor alleen maar versterkt.
We hebben ons ongeveer 1 jaar voorbereid. De voorbereiding bestond uit het schrijven van een businessplan en onderzoeken of onze plannen voor het opzetten van ons vakantieverblijf Casa Amigo een kans van slagen had. Ook het bestuderen van de regels en wetten van Spanje nam een groot gedeelte van de voorbereidingstijd in beslag. Uiteraard zijn we ook diverse malen naar Spanje afgereisd om te kijken in welke deel van Spanje we ons wilden gaan vestigen.
Gedurende deze periode hebben we een weblog bijgehouden en elke avond typten we driftig onze belevingen weg. Dit weblog alsmede onze deelname aan het TROS programma Ik Vertrek zijn geweldige herinneringen aan deze voorbereidingsperiode.
We hebben geen grote tegenvallers gekend. Natuurlijk loopt er wel eens iets niet helemaal zoals je van tevoren had bedacht maar dat overkomt je ook als je niet emigreert en hoort volgens ons bij het leven. Wij proberen in elk geval de eventuele tegenvallers om te buigen naar iets positiefs en er iets van te leren.
We hadden echter niet kunnen voorzien hoeveel werk het is om Casa Amigo draaiende te houden. Naast je gasten, heb je veel tijd nodig voor promotie, administratie, verbouwingen, onderhoud, renovaties etc. Het is hard werken maar het geeft je wel een goed gevoel en je bent bijna de hele dag bezig lekker buiten.
We hebben 1 gouden tip voor mensen die deze stap ook willen nemen. De taal leren voordat je vertrekt is heel belangrijk. Hierdoor integreer je makkelijker en sneller. Wijzelf voelen ons nu wel geïntegreerd. Wij leven, denken we, niet anders dan de Spanjaarden zelf. We hebben contact met de mensen uit het dorp en hebben een multiculturele vriendenkring.
Het enige is dat we niet kunnen wennen aan de etenstijden van de Spanjaarden. Wij eten dus nog steeds op Nederlandse tijden. Er zijn wel wat vrienden die ons daarom wat vreemd vinden. Om 14.00 uur niet aan tafel? Om 18.00 uur eten?